ယေန႔ လူငယ္ ေနာင္၀ယ္ လူႀကီး" ဟူေသာ ဆုိရုိးစကားတစ္ခု ရွိခဲ ့ဖူးပါသည္....ဗဟုသုတေလးတစ္ခုေပါ့ ဗ်ာ
"ယေန႔ လူငယ္ ေနာင္၀ယ္ လူႀကီး" ဟူေသာ ဆုိရုိးစကားတစ္ခု ရွိ၏။
ယင္းကား ယေန႔ အခိ်န္အခါ၌ လူငယ္လူရြယ္ျဖစ္ေသာ္လည္း ေနာင္တစ္ခ်ိန္တြင္ လူႀကီးသူမ ျဖစ္လာမည္ျဖစ္၍ ..
ငယ္ရြယ္စဥ္ကတည္းက အရည္အခ်င္းရွိေအာင္၊ ယဥ္ေက်းေအာင္၊
ကုိယ္က်င့္တရား ေကာင္းမြန္ေအာင္ ႀကိဳးစားထိန္းသိမ္းေနထုိင္ရန္ ရည္ညြန္းထားေသာ စကားျဖစ္၏။
ဆရာ၊မိဘတုိ႔ အခါအခြင့္သင့့္္၍ ဆုိဆုံးမသည့္အခါ ထုိစကားျဖင့္ ဆုိဆုံးမေလ့ရွိ၏။
သုိ႔ပါေသာ္လည္လည္း အေပ်ာ္အပ်က္ပင္ေျပာသည္လား၊ တကယ္ အတည္အတံ့ေျပာသည္လားေတာ့ မသိေပ၊
မၾကာခဏဆုိသလုိ အခ်ိဳ့ေသာ လူငယ္တုိ႔ ေျပာဆုိေနၾကသည့္ စကားကုိ ၾကားၾကားေနရ၏။
ယင္းကား"ငယ္ျပီးႀကီးမွာပဲ ဒါဟာ ဆန္းတာမွ မဟုတ္တာ"ဆုိေသာ စကားပင္ျဖစ္၏။
ငယ္ျပီးႀကီးသည္ဆုိသည္မွာ သာမန္လူႀကီး တစ္ေယာက္ကုိ ဆုိလုိသည္မဟုတ္။
ယဥ္ေက်းသိမ္မြ႔ေသာ၊ ကုိယ္က်င့္တ၇ား ျမင့္မားေသာ၊ အရည္အခ်င္းရွိျပီး ...
ဆုိင္ရာဆုိင္ရာ၌ စြမ္းေဆာင္ႏိုင္စြမ္းရွိေသာ လူႀကီးလူေကာင္းမ်ိဳးကုိ ဆုိလုိျခင္းျဖစ္၏။
ထုိသုိ႔ေသာ လူႀကီးလူေကာင္းတုိ႔သည္ သဘာ၀ပင္ျဖစ္၍ အဆန္းမဟုတ္ေပ။
သုိ႔ပါေသာ္လည္း ထုိသုိ႔ ငယ္ရာမွ အသက္အရြယ္ရလာ၍ လူႀကီး ျဖစ္လာရုံမွ်ျဖင့္ေတာ့ ထုိဆုိရုိးစကား ထားခဲ့မည္မဟုတ္ေပ။
ထုိဆုိရုိးစကား၌ပါေသာ လူႀကီးလူငယ္တုိ႔ကုိ မိမိတုိ႔ ေျခရာနင္းနိဳင္ရန္ ေမွ်ာ္လင့္ၾက၏။ အားထားၾက၏။
ထုိေၾကာင့္ ယဥ္ေက်းေသာ၊ ကုိယ္က်င့္တ၇ားေကာင္းမြန္ေသာ၊ အရည္အခ်င္းရွိေသာ လူငယ္တုိ႔ကုိ "အနာဂါတ္ရဲ့ အဖူးအပြင့္"အစရွိသည္ျဖင့္ ညြန္းဆုိၾကေလ၏။
ထုိသုိ႔ ညႊန္းဆုိၾကသည့္အတုိင္းပင္ အမွန္တကယ္ ယဥ္ေက်းသည့္၊ အမွန္တကယ္ ကုိယ္ က်င့္ တ၇ားေကာင္းမြန္သည့္၊
ဆုိင္ရာဆုိင္ရာ၌ ဦးေဆာင္ႏိုင္ေအာင္ အရည္အေသြးရွိသည့္ လူငယ္လူရြယ္မ်ားကလည္း အမ်ားအျပားပင္။
ဆုိင္ရာဆုိင္ရာ မိသားစုအတြက္၊ အမ်ိဳးဘာသာသာသနာအတြက္၊ ႏိုင္ငံေတာ္အတြက္ တန္ဖုိးမျဖတ္ႏိုင္ေသာ လူငယ္မ်ားပင္ျဖစ္၏။
သုိ႔ပါေသာ္လည္း"ငယ္ျပီးရင္ ႀကီးတာပဲ"ဆုိေသာ လူငယ္မ်ား၊
ထုိသုိ႔မေျပာေသာ္လည္း "ေနာင္၀ယ္လူႀကီး" ဆုိေသာ စာရင္း၌ မပါေသာ လူငယ္မ်ား ၊
ေျပာရလွ်င္ ဆုိးသြမ္းၾကမ္းတမ္းျပီး ကုိယ္က်င့္တရား ပ်က္ျပားကာ ....
အရည္အခ်င္းရွိေအာင္ အားမထုတ္ဘဲ ေပါ့ေပါ့ေလး ေနၾကေသာ လူငယ္မ်ားကလည္း ဒုနဲ႔ေဒးပင္။
အေဆာက္အဦတစ္လုံး တည္ေဆာက္ရာ၌ "ေအာက္ခံေဖာင္ေဒးရွင္း"သည္ အေရး ပါလွ၏။
ေအာက္ခံေဖာင္ေဒးရွင္း ခုိင္ခုိင္မာမာခ်မွသာလ််င္ ထုိအေဆာက္အအုံသည္ ေရရွည္တည္တံ့ ခုိင္ခံ့မည္ ျဖစ္၏။
ေအာက္ခံေဖာင္ေဒးရွင္း ခုိင္ခုိင္မာမာ မခ်လွ်င္မူ ထုိအေဆာက္အဦသည္ ၾကာေလယုိင္ေလ ျဖစ္တတ္၏။
ထုိအတူပင္ လူတစ္လုံးသူတစ္လုံး ျဖစ္ေအာင္ လူငယ္တုိ႔၏ဘ၀ကုိ တည္ေဆာက္ေပးရာ၌ ...
ယဥ္ေက်းမႈ၊ အက်င့္စာရိတၱ၊ ပညာေရးဟူေသာ ေအာက္ခံေဖာင္ေဒးရွင္းသည္ အေရးပါလွ၏။
ထုိေအာက္ခံေဖာင္ေဒးရွင္း ခ်ေပးမည့္သူမ်ားမွာ အဓိကအားျဖင့္ မိဘမ်ားပင္ ျဖစ္ေပ၏။
မွန္ေပသည္။ "ပုဗၺာစရိယ မိႏွင့္ဘ" ဟု ဆုိသည္နွင့္ အညီ မိဘတုိ႔သည္ သားသမီးတုိ႔၏ လက္ဥိးဆရာမ်ား ျဖစ္ၾက၏။
ထုိ႔ေၾကာင့္ သားသမီးမ်ား ယဥ္ေက်းေအာင္၊ ကုိယ္က်င့္တ၇ား ေကာင္း မြန္ေအာင္ သြန္သင္ျပသဆုံးမရမည္ ျဖစ္၏။
သုိ႔ပါေသာ္လည္း အခ်ိဳ႔ေသာ မိဘမ်ားမွာ ခပ္ေပါ့ေပါ့ပင္။ သားသမီးကုိ မသြန္သင္မဆုံးမပဲ "ငယ္ေသးတာပဲ" ဟု ဆုိကာ အစြမ္းကုန္ အလုိလုိက္ထားၾကေလ၏။ ထုိသားသမီးသည္ တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ လူႀကီးမိဘကုိ လူႀကီးမိဘ မွန္းမသိေတာ့ေပ။ ရုိင္းျပလာ၏။ အရုိအေသတန္လာ၏။
အရြယ္ေရာက္လာ၍ သြန္သင္ဆုံးမမည္ ၾကံေသာအခါ ထုိသားသမီးက အဆုံးအမ မခံေတာ့၊ ထုိအခါ တုတ္ကုိင္၊ ႀကိမ္ကုိင္ ရေလ၏။
ရုိက္ႏွက္ဆုံးမ၍ မရေသာအခါ "သူ႔ထုိက္နွင့္ သူ႔ကံပဲ"ဟုဆုိကာ လက္လႊတ္ထားလုိက္ၾကေလ၏။
မိဘက လက္လႊတ္ထားေသာ သားသမီးတုိ ့မွာ....
အဘယ္မွာ ယဥ္ေက်းပါေတာ့မည္နည္း။ အဘယ္မွာ ကုိယ့္က်င့္တရား ေကာင္းမြန္ပါေတာ့မည္နည္း။ အဘယ္မွာ အရည္အခ်င္း ရွိပါေတာ့မည္နည္း။
အမွန္အားျဖင့္ ထုိမိဘမ်ားသည္ မိမိတုိ႔၏ သားသမီးမ်ားကုိ မခ်စ္၍မဟုတ္ေပ။ မခ်စ္တတ္ျခင္းသာ ျဖစ္၏။
မခ်စ္တတ္သည့္အခါ သားသမီးတုိ႔၏ ဘ၀ကုိ ႏွစ္သတ္သလုိ ျဖစ္သြားေလ၏။ မိဘတုိင္း သတိထားစရာပင္ ျဖစ္၏။
ယင္းႏွင့္စပ္ဆက္၍ ရုန္႔ရင္းၾကမ္းတမ္းေသာ သားသမီးကုိ ႏိုင္ငံ့ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းတစ္ေယာက္ ျဖစ္ေအာင္ ...
ႀကိဳးစားေဆာင္ရြက္ခဲ့ေသာ ျဗဟၼဒတ္မင္းႀကီး၏ ေဆာင္ရြတ္ပုံကုိ အတု ယူဖြယ္ အျဖစ္ ျပဆုိပါဦးမည္။
တမာလုိ မခါးရေအာင္
ဗာရဏသီျပည္ ျဗဟၼဒတ္မင္းႀကီး ထီးနန္းစုိးစံစဥ္က ျဖစ္၏။ ထုိစဥ္က ဘုရားေလာင္း သည္ ဥဒိစၥပုဏၰားမ်ိဳး၌ ျဖစ္ခဲ့၏။
ဘုရားေလာင္းသည္ မိဘႏွစ္ပါး ကြယ္လြန္သည့္အခါ ရေသ့ ၀တ္ေလ၏။ မၾကာမီပင္ အဘိညာဥ္သမာပတ္ရျပီး ဟိမ၀ႏၱာအရပ္၌ပင္ ေနေလ၏။
အခ်ိန္ၾကာျမင့္စြာ ေနျပီးေသာ္ ဗာရဏသီသုိ႔ သြားေရာက္ေလ၏။
ဘုရားေလာင္းရေသ့သည္ မင္းဥယ်ာဥ္၌ ခဏသီတင္းသုံးျပိးေနာက္ေန႔၌ ျမိဳ႔တြင္းသုိ႔ ဆြမ္းခံ၀င္ေလ၏။
ျဗဟၼဒတ္မင္းႀကီးသည္ ဘုရားေလာင္းရေသ့၏ တည္ၾကည္ျငိမ္သက္ေသာ ဣေျႏၵကုိ ၾကည္ညိုမိ၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ နန္းေတာ္သုိ႔ပင့္၍ ဆြမ္းဆက္ကပ္ေလ၏။
ယင္းေနာက္ မင္းဥယ်ာဥ္၌ အစဥ္သီတင္းသုံးရန္ ေလွ်ာက္ီး သစ္ရြက္မုိးေက်ာင္းကုိ ေဆာက္လုပ္လႈဒါန္းေလ၏။
ဘုရားေလာင္းရေသ့ကုိလည္း တစ္ေန႔ႏွစ္ႀကိမ္ သုံးႀကိမ္ခန္႔ သြားေရာက္ဖူးေမွ်ာ္ေလ၏။
ထုိမင္းႀကီး၌ ဒု႒ကုမာရဆုိေသာ သားတစ္ေယာက္ရွိ၏။ ထုိမင္းသားသည္ ရုန္႔ရင္း ၾကမ္းတမ္း၏။ သူ႔ကုိ မည္သူမွ မဆုံးမနိဳင္။
ေဆြမ်ိဳး၊ အမတ္၊ ပုဏၰားတုိ႔ မဆုိထားနွင့္ ဖခင္ မင္းႀကီးကုိ္ယ္တုိင္ပင္ မဆုံးမႏိုင္ေခ်။
တစ္ေန႔ေသာအခါ မင္းႀကီးသည္ ...
"ငါ့သားေတာ္ကုိ ငါ့ရဲ့ အရွင္ရေသ့ကလြဲျပီး ဘယ္သူမွ ဆုံးမႏိုင္မွာ မဟုတ္ဘူး၊ အရွင္ရေသ့သာလွ်င္ ဆုံးမႏိုင္လိမ့္မယ္" ဟု စဥ္းစားမိျပီး ..
မင္းသားငယ္ကုိ ဘုရားေလာင္းရေသ့ထံ ေခၚသြားကာ-
" အရွင္ဘုရား.. တပည့္ေတာ္ရဲ့ သားေတာ္ဟာ ရုန္႔ရင္းၾကမ္းတမ္းလွပါတယ္။ ဘယ္သူမွ မဆုံးမႏိုင္ပါ။
အခါအခြင့္ သင့္ရင္ သင့္သလုိ သားေတာ္ကုိ ဆုံးမေတာ္မူပါ"။ ဟု ေလွ်ာက္ျပီး ဘုရားေလာင္းရေသ့အထံ အပ္ႏွံထားခဲ့ေလ၏။
ဘုရားေလာင္းရေသ့သည္ မင္းသားကုိ ေခၚျပီး ဥယ်ာဥ္၌ လွည့္လည္ ၾကည့္ရႈေလ၏။
ထုိသုိ႔ လွည့္လည္ ၾကည့္၇ႈေနစဥ္ တမာပင္ေပါက္ကေလးတစ္ပင္ကုိ ေတြ႔ရာ-
"မင္းသား… အဲဒီတမာပင္ေပါက္ကေလးရဲ့ အရြက္ကုိ စားျပီး အရသာကုိ ေျပာျပစမ္းပါ" ဟု ေစခုိင္းလုိက္ေလ၏။
မင္းသားသည္ တမာရြက္္ကုိ ခူး၍ ၀ါးၾကည့္၏။ ယင္းေနာက္ ေျမႀကီးေပၚသို႔ ထြီကနဲ ေထြးထုတ္ပစ္လုိက္၏။
ထုိအခါ ဘုရားေလာင္းရေသ့က- "မင္းသား ဘယ္လုိလဲ"ဟု ေမးရာ မင္းသားက-
"အရွင္ဘုရား ဒီသစ္ပင္ကေလးဟာ ငယ္စဥ္ကတည္းက လက္တေလာ ေသေစတတ္တဲ့ အဆိပ္နဲ႔ တူေနပါတယ္။
ႀကီးလာရင္ သူ့ု႔ကုိ အမွီျပဳဳျပီး ႀကီးမားတုိးတက္ေကာင္းမြန္ဖုိ႔ ဘယ္မွာရွိမလဲ။ သူဟာ လူေတြကုိ သတ္ပါလိမ့္မယ္"ဟု ဆုိကာ ...
တမာပင္ကုိ ႏႈတ္၍ လက္ျဖင့္ေျခကာ လႊတ္ပစ္လုိက္ေလ၏။ထုိအခါ ဘု၇ားေလာင္းက
"မင္းသား- သင္ဟာ ဒီတမာပင္ကေလးဟာ အခုလုိ ငယ္စဥ္ကတည္းက ဒီေလာက္ခါးရင္ ....
ႀကီးလာရင္ ဒီတမာပင္ကုိ အမွီျပဳျပီး ႀကီးပြားတုိးတက္ေကာင္းမြန္ဖုိ႔ ဘယ္မွာမ်ား ရွိေတာ့မလဲလုိ႔ ဆုိျပီး တမာပင္ကုိ ႏႈတ္၊
လက္နဲ့ေျခကာ လႊတ္ပစ္တယ္။ သင္မင္းသားဟာလည္း ဒီတမာပင္နဲ႔ ဘာထူးလုိ႔လဲ၊
သင္မင္းသားဟာ ယခုလုိ ငယ္စဥ္ကတည္းက ရုန္႔ရင္းၾကမ္းတမ္းတယ္။ အသက္အရြယ္ ရလာလုိ႔ မင္းျဖစ္လာတဲ့အခါမွာ ....
အသင္မင္းသားကုိ အမွီျပဳျပီး ငါတုိ႔ ဘယ္လုိလုပ္ ႀကီပြားတုိးတက္ႏိုင္ေတာ့မလဲ။ ဒါေၾကာင့္ ယေန႔ကစျပီး တမာပင္လုိ မခါးပါနဲ႔။
ခႏၱီ၊ ေမတၱာ၊ ကရုဏာတုိ႔နဲ႔ ျပည့္စုံေအာင္ က်င့္ႀကံေနထုိင္ပါ"ဟု ေျပာဆုိ ဆုံးမေလ၏။
ဒု႒ကုမာရမင္းသားသည္ ထုိအခ်ိန္မွစ၍ ဘုရားေလာင္း ရေသ့ဆုံးမသည့္အတုိင္း ...
မာနကုိ စြန႔္ျပီး ခႏၱီ၊ ေမတၱာ၊ ကရုဏာတုိ႔နဲ့ ျပည့္စုံေအင္ က်င့္သုံးေနထုိင္ေလေတာ့၏။
အထက္ပါ အျဖစ္အပ်က္၌ ဒု႒ကုမာရမင္းသားသည္ ခမည္းေတာ္ မယ္ေတာ္တုိ႔က အလုိလုိက္ အႀကိဳက္ေဆာင္ထား၍ ..
ဆုိးသြမ္းၾကမ္းတမ္းေနသည္ မဟုတ္၊ ပင္ကုိယ္ဗီဇကပင္ ဆုိးသြမ္းၾကမ္းတမ္းျခင္း ျဖစ္၏။
ထုိတြင္ ျဗဟၼဒတ္မင္းႀကီးသည္ " အခ်စ္ဆုံးသားေလးမုိ႔ ငယ္ေသးလုိ႔"ဆုိျပီး လႊတ္မထားခဲ့ေပ။
ဒု႒ကုမာရမင္းသားေလး လိမၼာေရးျခားရွိေအာင္၊
ေနာင္တစ္ခ်ိန္ မင္းႀကီးအရာကုိ ဆက္ခံႏိုင္ေလာက္ေသာ အရည္အခ်င္းရွိေအာင္ အမ်ိဳးမ်ိဳး သြန္သင္ဆုံးမခဲ့၏။
သူသာမက ေဆြေတာ္မ်ိဳးေတာ္တုိ႔ႏွင့္ မွဴးမတ္ ပုဏားတုိ႔ကုိပါ ၀ုိင္း၀န္း သြန္သင္ဆုံးမေစခဲ့၏။
ဒု႒ကုမာရမင္းသားကလည္း မည္သူပင္ ဆုံးမဆုံးမ၊ မည့္သုိ့ပင္ ဆုံးမဆုံးမ ပင္ကုိယ္ စရုိက္ ဆုိးသြမ္းသူမုိ႔ ဆုံးမ၍ မရေပ။
သုိ႔ပါေသာ္လည္း ျဗဟၼဒတ္မင္းႀကီးသည္ မင္းသားအား ေနာင္တစ္ခ်ိန္တြင္ ...
တုိင္းျပည္အုပ္ခ်ဳပ္ မင္းလုပ္မည့္သူမုိ႔ လမ္းေၾကာင္းမွန္ေပၚ သုိ႔ မေရာက္ ေရာက္ေအာင္ နည္းမွန္လမ္းမွန္ ျဖင့္ ့ပုိ႔ေဆာင္ေပးခဲ့ပါ၏။
ပုိ႔လည္း ပုိ႔ေဆာင္ေပးႏိုင္ခဲ့၏။ ေျပာရလွ်င္ သားသမီးကုိ ခ်စ္တတ္ခဲ့၏။ ႏွစ္၍မသတ္ခဲ့။
ထုိ႔ေၾကာင့္ ဒု႒ကုမာရ မင္းသားေလးမွာ ႏိုင္ငံ့ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းတစ္ေယာက္ ျဖစ္လာခဲ့၏။
သားသမီးရွိသည့္ မိဘတုိင္း အတုယူစရာ သင္ခန္းစာပင္ျဖစ္၏။
အခ်ိဳ႔ေသာ မိဘတုိ႔သည္ မိမိတုိ႔၏ သားမီးမ်ားကို....
" ငါတုိ႔က ရွာေပးျပီးျပီ၊ အကုန္လုိက္မၾကည့္ႏိုင္ဘူး။ က်န္တာ နင္တုိ႔အပုိ္င္း"ဟု လက္လြတ္စပယ္ ေျပာတတ္ၾက၏။
အမွန္အားျဖင့္ ထုိသ္ုိ႔ မျဖစ္သင့္၊ သားသမီးကုိ ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ရာ၌ ေငြရွာေပးရုံမွ်ျဖင့္ မလုံေလာက္ေပ။
မိမိတုိ႔၏သားသမီး အေနအထုိင္ တတ္ရဲ့လား။ အေျပာအဆုိေကာ တတ္ရဲ့လား၊ ယဥ္ေက်းသိမ္ေမြ႔ မႈရွိရဲ့လား။
ကုိယ္က်င့္တ၇ားပ်က္ျပားေနသလား၊ ပညာေရးညံ့ဖ်င္းေနသလား..အစရွိသည္ျဖင့္ တမာရြက္ကဲ့သုိ႔ မခါးရေလေအာင္ အရိပ္တၾကည့္ၾကည့္ ရွိသင့္၏။
အေနအထုိင္ မတတ္လွ်င္ အေနအထုိင္တတ္ေအာင္၊ အေျပာအဆုိ မတတ္ေသးလွ်င္ အေျပာအဆုိတတ္ေအာင္၊
မယဥ္ေက်းလွ်င္ ယဥ္ေက်းလာေအာင္၊ ကုိယ္က်င့္တရား ပ်က္ျပားေနလွ်င္ ကုိယ္က်င့္တရား ေကာင္းမြန္လာေအာင္၊
ပညာေရးညံ့ဖ်င္းေနလွ်င္ ပညာေရး ေတာ္လာေအာင္ သြန္သင္ရမည္ျဖစ္၏။ ဆုံးမရမည္ျဖစ္၏။ လမ္းညႊန္ေပးရမည္ ျဖစ္၏။
ဤသုိ႔ ျဖည့္ဆည္းေပးမွသာလွ်င္ မိဘတာ၀န္ ေက်ပြန္မည္ ျဖစ္၏။
ထုိသုိ႔ သြန္သင္ဆုံးမ လမ္းညႊန္မႈကုိရရွိေသာ သားသမီးတုိ႔သည္သာလွ်င္"ေနာင္၀ယ္ လူႀကီး"ဆုိေသာ အဆင့္ျမင့္ လူတန္းစားထဲ၌ ပါ၀င္မည္ျဖစ္၏။
မိသားစုအတြက္ ၊ အမ်ိဳးဘာသာသာသနာအတြက္၊ ႏိုင္ငံေတာ္အတြက္ အားကုိးအားထားျပဳႏုိင္ေလာက္မည္ ျဖစ္ေပ၏။
မိဘတုိင္း သားသမီးကုိ ခ်စ္တတ္ပါေစ။
အားလံုးကိုေက်းဇူးတင္ပါတယ္
kyawzinhein.nov@gmail.com
ဗုဒၶကမၻာမွ ကူးယူေဖာ္ျပသည္။
ကြ်န္ေတာ္ႏွစ္သက္သလိုသူငယ္ခ်င္းေတြလည္းျကိဳက္လိမ့္မယ္လို့ေတြးမိလို ့တင္ေပးလိုက္တာပါေနာ္....
စိတ္ႏွလံုးခ်မ္းေျမ ့ျကပါေစဗ်ာ....ထိုသူကား..................
အေမ့သားေနလင္းျဖိဳးပင္
ယင္းကား ယေန႔ အခိ်န္အခါ၌ လူငယ္လူရြယ္ျဖစ္ေသာ္လည္း ေနာင္တစ္ခ်ိန္တြင္ လူႀကီးသူမ ျဖစ္လာမည္ျဖစ္၍ ..
ငယ္ရြယ္စဥ္ကတည္းက အရည္အခ်င္းရွိေအာင္၊ ယဥ္ေက်းေအာင္၊
ကုိယ္က်င့္တရား ေကာင္းမြန္ေအာင္ ႀကိဳးစားထိန္းသိမ္းေနထုိင္ရန္ ရည္ညြန္းထားေသာ စကားျဖစ္၏။
ဆရာ၊မိဘတုိ႔ အခါအခြင့္သင့့္္၍ ဆုိဆုံးမသည့္အခါ ထုိစကားျဖင့္ ဆုိဆုံးမေလ့ရွိ၏။
သုိ႔ပါေသာ္လည္လည္း အေပ်ာ္အပ်က္ပင္ေျပာသည္လား၊ တကယ္ အတည္အတံ့ေျပာသည္လားေတာ့ မသိေပ၊
မၾကာခဏဆုိသလုိ အခ်ိဳ့ေသာ လူငယ္တုိ႔ ေျပာဆုိေနၾကသည့္ စကားကုိ ၾကားၾကားေနရ၏။
ယင္းကား"ငယ္ျပီးႀကီးမွာပဲ ဒါဟာ ဆန္းတာမွ မဟုတ္တာ"ဆုိေသာ စကားပင္ျဖစ္၏။
ငယ္ျပီးႀကီးသည္ဆုိသည္မွာ သာမန္လူႀကီး တစ္ေယာက္ကုိ ဆုိလုိသည္မဟုတ္။
ယဥ္ေက်းသိမ္မြ႔ေသာ၊ ကုိယ္က်င့္တ၇ား ျမင့္မားေသာ၊ အရည္အခ်င္းရွိျပီး ...
ဆုိင္ရာဆုိင္ရာ၌ စြမ္းေဆာင္ႏိုင္စြမ္းရွိေသာ လူႀကီးလူေကာင္းမ်ိဳးကုိ ဆုိလုိျခင္းျဖစ္၏။
ထုိသုိ႔ေသာ လူႀကီးလူေကာင္းတုိ႔သည္ သဘာ၀ပင္ျဖစ္၍ အဆန္းမဟုတ္ေပ။
သုိ႔ပါေသာ္လည္း ထုိသုိ႔ ငယ္ရာမွ အသက္အရြယ္ရလာ၍ လူႀကီး ျဖစ္လာရုံမွ်ျဖင့္ေတာ့ ထုိဆုိရုိးစကား ထားခဲ့မည္မဟုတ္ေပ။
ထုိဆုိရုိးစကား၌ပါေသာ လူႀကီးလူငယ္တုိ႔ကုိ မိမိတုိ႔ ေျခရာနင္းနိဳင္ရန္ ေမွ်ာ္လင့္ၾက၏။ အားထားၾက၏။
ထုိေၾကာင့္ ယဥ္ေက်းေသာ၊ ကုိယ္က်င့္တ၇ားေကာင္းမြန္ေသာ၊ အရည္အခ်င္းရွိေသာ လူငယ္တုိ႔ကုိ "အနာဂါတ္ရဲ့ အဖူးအပြင့္"အစရွိသည္ျဖင့္ ညြန္းဆုိၾကေလ၏။
ထုိသုိ႔ ညႊန္းဆုိၾကသည့္အတုိင္းပင္ အမွန္တကယ္ ယဥ္ေက်းသည့္၊ အမွန္တကယ္ ကုိယ္ က်င့္ တ၇ားေကာင္းမြန္သည့္၊
ဆုိင္ရာဆုိင္ရာ၌ ဦးေဆာင္ႏိုင္ေအာင္ အရည္အေသြးရွိသည့္ လူငယ္လူရြယ္မ်ားကလည္း အမ်ားအျပားပင္။
ဆုိင္ရာဆုိင္ရာ မိသားစုအတြက္၊ အမ်ိဳးဘာသာသာသနာအတြက္၊ ႏိုင္ငံေတာ္အတြက္ တန္ဖုိးမျဖတ္ႏိုင္ေသာ လူငယ္မ်ားပင္ျဖစ္၏။
သုိ႔ပါေသာ္လည္း"ငယ္ျပီးရင္ ႀကီးတာပဲ"ဆုိေသာ လူငယ္မ်ား၊
ထုိသုိ႔မေျပာေသာ္လည္း "ေနာင္၀ယ္လူႀကီး" ဆုိေသာ စာရင္း၌ မပါေသာ လူငယ္မ်ား ၊
ေျပာရလွ်င္ ဆုိးသြမ္းၾကမ္းတမ္းျပီး ကုိယ္က်င့္တရား ပ်က္ျပားကာ ....
အရည္အခ်င္းရွိေအာင္ အားမထုတ္ဘဲ ေပါ့ေပါ့ေလး ေနၾကေသာ လူငယ္မ်ားကလည္း ဒုနဲ႔ေဒးပင္။
အေဆာက္အဦတစ္လုံး တည္ေဆာက္ရာ၌ "ေအာက္ခံေဖာင္ေဒးရွင္း"သည္ အေရး ပါလွ၏။
ေအာက္ခံေဖာင္ေဒးရွင္း ခုိင္ခုိင္မာမာခ်မွသာလ််င္ ထုိအေဆာက္အအုံသည္ ေရရွည္တည္တံ့ ခုိင္ခံ့မည္ ျဖစ္၏။
ေအာက္ခံေဖာင္ေဒးရွင္း ခုိင္ခုိင္မာမာ မခ်လွ်င္မူ ထုိအေဆာက္အဦသည္ ၾကာေလယုိင္ေလ ျဖစ္တတ္၏။
ထုိအတူပင္ လူတစ္လုံးသူတစ္လုံး ျဖစ္ေအာင္ လူငယ္တုိ႔၏ဘ၀ကုိ တည္ေဆာက္ေပးရာ၌ ...
ယဥ္ေက်းမႈ၊ အက်င့္စာရိတၱ၊ ပညာေရးဟူေသာ ေအာက္ခံေဖာင္ေဒးရွင္းသည္ အေရးပါလွ၏။
ထုိေအာက္ခံေဖာင္ေဒးရွင္း ခ်ေပးမည့္သူမ်ားမွာ အဓိကအားျဖင့္ မိဘမ်ားပင္ ျဖစ္ေပ၏။
မွန္ေပသည္။ "ပုဗၺာစရိယ မိႏွင့္ဘ" ဟု ဆုိသည္နွင့္ အညီ မိဘတုိ႔သည္ သားသမီးတုိ႔၏ လက္ဥိးဆရာမ်ား ျဖစ္ၾက၏။
ထုိ႔ေၾကာင့္ သားသမီးမ်ား ယဥ္ေက်းေအာင္၊ ကုိယ္က်င့္တ၇ား ေကာင္း မြန္ေအာင္ သြန္သင္ျပသဆုံးမရမည္ ျဖစ္၏။
သုိ႔ပါေသာ္လည္း အခ်ိဳ႔ေသာ မိဘမ်ားမွာ ခပ္ေပါ့ေပါ့ပင္။ သားသမီးကုိ မသြန္သင္မဆုံးမပဲ "ငယ္ေသးတာပဲ" ဟု ဆုိကာ အစြမ္းကုန္ အလုိလုိက္ထားၾကေလ၏။ ထုိသားသမီးသည္ တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ လူႀကီးမိဘကုိ လူႀကီးမိဘ မွန္းမသိေတာ့ေပ။ ရုိင္းျပလာ၏။ အရုိအေသတန္လာ၏။
အရြယ္ေရာက္လာ၍ သြန္သင္ဆုံးမမည္ ၾကံေသာအခါ ထုိသားသမီးက အဆုံးအမ မခံေတာ့၊ ထုိအခါ တုတ္ကုိင္၊ ႀကိမ္ကုိင္ ရေလ၏။
ရုိက္ႏွက္ဆုံးမ၍ မရေသာအခါ "သူ႔ထုိက္နွင့္ သူ႔ကံပဲ"ဟုဆုိကာ လက္လႊတ္ထားလုိက္ၾကေလ၏။
မိဘက လက္လႊတ္ထားေသာ သားသမီးတုိ ့မွာ....
အဘယ္မွာ ယဥ္ေက်းပါေတာ့မည္နည္း။ အဘယ္မွာ ကုိယ့္က်င့္တရား ေကာင္းမြန္ပါေတာ့မည္နည္း။ အဘယ္မွာ အရည္အခ်င္း ရွိပါေတာ့မည္နည္း။
အမွန္အားျဖင့္ ထုိမိဘမ်ားသည္ မိမိတုိ႔၏ သားသမီးမ်ားကုိ မခ်စ္၍မဟုတ္ေပ။ မခ်စ္တတ္ျခင္းသာ ျဖစ္၏။
မခ်စ္တတ္သည့္အခါ သားသမီးတုိ႔၏ ဘ၀ကုိ ႏွစ္သတ္သလုိ ျဖစ္သြားေလ၏။ မိဘတုိင္း သတိထားစရာပင္ ျဖစ္၏။
ယင္းႏွင့္စပ္ဆက္၍ ရုန္႔ရင္းၾကမ္းတမ္းေသာ သားသမီးကုိ ႏိုင္ငံ့ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းတစ္ေယာက္ ျဖစ္ေအာင္ ...
ႀကိဳးစားေဆာင္ရြက္ခဲ့ေသာ ျဗဟၼဒတ္မင္းႀကီး၏ ေဆာင္ရြတ္ပုံကုိ အတု ယူဖြယ္ အျဖစ္ ျပဆုိပါဦးမည္။
တမာလုိ မခါးရေအာင္
ဗာရဏသီျပည္ ျဗဟၼဒတ္မင္းႀကီး ထီးနန္းစုိးစံစဥ္က ျဖစ္၏။ ထုိစဥ္က ဘုရားေလာင္း သည္ ဥဒိစၥပုဏၰားမ်ိဳး၌ ျဖစ္ခဲ့၏။
ဘုရားေလာင္းသည္ မိဘႏွစ္ပါး ကြယ္လြန္သည့္အခါ ရေသ့ ၀တ္ေလ၏။ မၾကာမီပင္ အဘိညာဥ္သမာပတ္ရျပီး ဟိမ၀ႏၱာအရပ္၌ပင္ ေနေလ၏။
အခ်ိန္ၾကာျမင့္စြာ ေနျပီးေသာ္ ဗာရဏသီသုိ႔ သြားေရာက္ေလ၏။
ဘုရားေလာင္းရေသ့သည္ မင္းဥယ်ာဥ္၌ ခဏသီတင္းသုံးျပိးေနာက္ေန႔၌ ျမိဳ႔တြင္းသုိ႔ ဆြမ္းခံ၀င္ေလ၏။
ျဗဟၼဒတ္မင္းႀကီးသည္ ဘုရားေလာင္းရေသ့၏ တည္ၾကည္ျငိမ္သက္ေသာ ဣေျႏၵကုိ ၾကည္ညိုမိ၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ နန္းေတာ္သုိ႔ပင့္၍ ဆြမ္းဆက္ကပ္ေလ၏။
ယင္းေနာက္ မင္းဥယ်ာဥ္၌ အစဥ္သီတင္းသုံးရန္ ေလွ်ာက္ီး သစ္ရြက္မုိးေက်ာင္းကုိ ေဆာက္လုပ္လႈဒါန္းေလ၏။
ဘုရားေလာင္းရေသ့ကုိလည္း တစ္ေန႔ႏွစ္ႀကိမ္ သုံးႀကိမ္ခန္႔ သြားေရာက္ဖူးေမွ်ာ္ေလ၏။
ထုိမင္းႀကီး၌ ဒု႒ကုမာရဆုိေသာ သားတစ္ေယာက္ရွိ၏။ ထုိမင္းသားသည္ ရုန္႔ရင္း ၾကမ္းတမ္း၏။ သူ႔ကုိ မည္သူမွ မဆုံးမနိဳင္။
ေဆြမ်ိဳး၊ အမတ္၊ ပုဏၰားတုိ႔ မဆုိထားနွင့္ ဖခင္ မင္းႀကီးကုိ္ယ္တုိင္ပင္ မဆုံးမႏိုင္ေခ်။
တစ္ေန႔ေသာအခါ မင္းႀကီးသည္ ...
"ငါ့သားေတာ္ကုိ ငါ့ရဲ့ အရွင္ရေသ့ကလြဲျပီး ဘယ္သူမွ ဆုံးမႏိုင္မွာ မဟုတ္ဘူး၊ အရွင္ရေသ့သာလွ်င္ ဆုံးမႏိုင္လိမ့္မယ္" ဟု စဥ္းစားမိျပီး ..
မင္းသားငယ္ကုိ ဘုရားေလာင္းရေသ့ထံ ေခၚသြားကာ-
" အရွင္ဘုရား.. တပည့္ေတာ္ရဲ့ သားေတာ္ဟာ ရုန္႔ရင္းၾကမ္းတမ္းလွပါတယ္။ ဘယ္သူမွ မဆုံးမႏိုင္ပါ။
အခါအခြင့္ သင့္ရင္ သင့္သလုိ သားေတာ္ကုိ ဆုံးမေတာ္မူပါ"။ ဟု ေလွ်ာက္ျပီး ဘုရားေလာင္းရေသ့အထံ အပ္ႏွံထားခဲ့ေလ၏။
ဘုရားေလာင္းရေသ့သည္ မင္းသားကုိ ေခၚျပီး ဥယ်ာဥ္၌ လွည့္လည္ ၾကည့္ရႈေလ၏။
ထုိသုိ႔ လွည့္လည္ ၾကည့္၇ႈေနစဥ္ တမာပင္ေပါက္ကေလးတစ္ပင္ကုိ ေတြ႔ရာ-
"မင္းသား… အဲဒီတမာပင္ေပါက္ကေလးရဲ့ အရြက္ကုိ စားျပီး အရသာကုိ ေျပာျပစမ္းပါ" ဟု ေစခုိင္းလုိက္ေလ၏။
မင္းသားသည္ တမာရြက္္ကုိ ခူး၍ ၀ါးၾကည့္၏။ ယင္းေနာက္ ေျမႀကီးေပၚသို႔ ထြီကနဲ ေထြးထုတ္ပစ္လုိက္၏။
ထုိအခါ ဘုရားေလာင္းရေသ့က- "မင္းသား ဘယ္လုိလဲ"ဟု ေမးရာ မင္းသားက-
"အရွင္ဘုရား ဒီသစ္ပင္ကေလးဟာ ငယ္စဥ္ကတည္းက လက္တေလာ ေသေစတတ္တဲ့ အဆိပ္နဲ႔ တူေနပါတယ္။
ႀကီးလာရင္ သူ့ု႔ကုိ အမွီျပဳဳျပီး ႀကီးမားတုိးတက္ေကာင္းမြန္ဖုိ႔ ဘယ္မွာရွိမလဲ။ သူဟာ လူေတြကုိ သတ္ပါလိမ့္မယ္"ဟု ဆုိကာ ...
တမာပင္ကုိ ႏႈတ္၍ လက္ျဖင့္ေျခကာ လႊတ္ပစ္လုိက္ေလ၏။ထုိအခါ ဘု၇ားေလာင္းက
"မင္းသား- သင္ဟာ ဒီတမာပင္ကေလးဟာ အခုလုိ ငယ္စဥ္ကတည္းက ဒီေလာက္ခါးရင္ ....
ႀကီးလာရင္ ဒီတမာပင္ကုိ အမွီျပဳျပီး ႀကီးပြားတုိးတက္ေကာင္းမြန္ဖုိ႔ ဘယ္မွာမ်ား ရွိေတာ့မလဲလုိ႔ ဆုိျပီး တမာပင္ကုိ ႏႈတ္၊
လက္နဲ့ေျခကာ လႊတ္ပစ္တယ္။ သင္မင္းသားဟာလည္း ဒီတမာပင္နဲ႔ ဘာထူးလုိ႔လဲ၊
သင္မင္းသားဟာ ယခုလုိ ငယ္စဥ္ကတည္းက ရုန္႔ရင္းၾကမ္းတမ္းတယ္။ အသက္အရြယ္ ရလာလုိ႔ မင္းျဖစ္လာတဲ့အခါမွာ ....
အသင္မင္းသားကုိ အမွီျပဳျပီး ငါတုိ႔ ဘယ္လုိလုပ္ ႀကီပြားတုိးတက္ႏိုင္ေတာ့မလဲ။ ဒါေၾကာင့္ ယေန႔ကစျပီး တမာပင္လုိ မခါးပါနဲ႔။
ခႏၱီ၊ ေမတၱာ၊ ကရုဏာတုိ႔နဲ႔ ျပည့္စုံေအာင္ က်င့္ႀကံေနထုိင္ပါ"ဟု ေျပာဆုိ ဆုံးမေလ၏။
ဒု႒ကုမာရမင္းသားသည္ ထုိအခ်ိန္မွစ၍ ဘုရားေလာင္း ရေသ့ဆုံးမသည့္အတုိင္း ...
မာနကုိ စြန႔္ျပီး ခႏၱီ၊ ေမတၱာ၊ ကရုဏာတုိ႔နဲ့ ျပည့္စုံေအင္ က်င့္သုံးေနထုိင္ေလေတာ့၏။
အထက္ပါ အျဖစ္အပ်က္၌ ဒု႒ကုမာရမင္းသားသည္ ခမည္းေတာ္ မယ္ေတာ္တုိ႔က အလုိလုိက္ အႀကိဳက္ေဆာင္ထား၍ ..
ဆုိးသြမ္းၾကမ္းတမ္းေနသည္ မဟုတ္၊ ပင္ကုိယ္ဗီဇကပင္ ဆုိးသြမ္းၾကမ္းတမ္းျခင္း ျဖစ္၏။
ထုိတြင္ ျဗဟၼဒတ္မင္းႀကီးသည္ " အခ်စ္ဆုံးသားေလးမုိ႔ ငယ္ေသးလုိ႔"ဆုိျပီး လႊတ္မထားခဲ့ေပ။
ဒု႒ကုမာရမင္းသားေလး လိမၼာေရးျခားရွိေအာင္၊
ေနာင္တစ္ခ်ိန္ မင္းႀကီးအရာကုိ ဆက္ခံႏိုင္ေလာက္ေသာ အရည္အခ်င္းရွိေအာင္ အမ်ိဳးမ်ိဳး သြန္သင္ဆုံးမခဲ့၏။
သူသာမက ေဆြေတာ္မ်ိဳးေတာ္တုိ႔ႏွင့္ မွဴးမတ္ ပုဏားတုိ႔ကုိပါ ၀ုိင္း၀န္း သြန္သင္ဆုံးမေစခဲ့၏။
ဒု႒ကုမာရမင္းသားကလည္း မည္သူပင္ ဆုံးမဆုံးမ၊ မည့္သုိ့ပင္ ဆုံးမဆုံးမ ပင္ကုိယ္ စရုိက္ ဆုိးသြမ္းသူမုိ႔ ဆုံးမ၍ မရေပ။
သုိ႔ပါေသာ္လည္း ျဗဟၼဒတ္မင္းႀကီးသည္ မင္းသားအား ေနာင္တစ္ခ်ိန္တြင္ ...
တုိင္းျပည္အုပ္ခ်ဳပ္ မင္းလုပ္မည့္သူမုိ႔ လမ္းေၾကာင္းမွန္ေပၚ သုိ႔ မေရာက္ ေရာက္ေအာင္ နည္းမွန္လမ္းမွန္ ျဖင့္ ့ပုိ႔ေဆာင္ေပးခဲ့ပါ၏။
ပုိ႔လည္း ပုိ႔ေဆာင္ေပးႏိုင္ခဲ့၏။ ေျပာရလွ်င္ သားသမီးကုိ ခ်စ္တတ္ခဲ့၏။ ႏွစ္၍မသတ္ခဲ့။
ထုိ႔ေၾကာင့္ ဒု႒ကုမာရ မင္းသားေလးမွာ ႏိုင္ငံ့ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းတစ္ေယာက္ ျဖစ္လာခဲ့၏။
သားသမီးရွိသည့္ မိဘတုိင္း အတုယူစရာ သင္ခန္းစာပင္ျဖစ္၏။
အခ်ိဳ႔ေသာ မိဘတုိ႔သည္ မိမိတုိ႔၏ သားမီးမ်ားကို....
" ငါတုိ႔က ရွာေပးျပီးျပီ၊ အကုန္လုိက္မၾကည့္ႏိုင္ဘူး။ က်န္တာ နင္တုိ႔အပုိ္င္း"ဟု လက္လြတ္စပယ္ ေျပာတတ္ၾက၏။
အမွန္အားျဖင့္ ထုိသ္ုိ႔ မျဖစ္သင့္၊ သားသမီးကုိ ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ရာ၌ ေငြရွာေပးရုံမွ်ျဖင့္ မလုံေလာက္ေပ။
မိမိတုိ႔၏သားသမီး အေနအထုိင္ တတ္ရဲ့လား။ အေျပာအဆုိေကာ တတ္ရဲ့လား၊ ယဥ္ေက်းသိမ္ေမြ႔ မႈရွိရဲ့လား။
ကုိယ္က်င့္တ၇ားပ်က္ျပားေနသလား၊ ပညာေရးညံ့ဖ်င္းေနသလား..အစရွိသည္ျဖင့္ တမာရြက္ကဲ့သုိ႔ မခါးရေလေအာင္ အရိပ္တၾကည့္ၾကည့္ ရွိသင့္၏။
အေနအထုိင္ မတတ္လွ်င္ အေနအထုိင္တတ္ေအာင္၊ အေျပာအဆုိ မတတ္ေသးလွ်င္ အေျပာအဆုိတတ္ေအာင္၊
မယဥ္ေက်းလွ်င္ ယဥ္ေက်းလာေအာင္၊ ကုိယ္က်င့္တရား ပ်က္ျပားေနလွ်င္ ကုိယ္က်င့္တရား ေကာင္းမြန္လာေအာင္၊
ပညာေရးညံ့ဖ်င္းေနလွ်င္ ပညာေရး ေတာ္လာေအာင္ သြန္သင္ရမည္ျဖစ္၏။ ဆုံးမရမည္ျဖစ္၏။ လမ္းညႊန္ေပးရမည္ ျဖစ္၏။
ဤသုိ႔ ျဖည့္ဆည္းေပးမွသာလွ်င္ မိဘတာ၀န္ ေက်ပြန္မည္ ျဖစ္၏။
ထုိသုိ႔ သြန္သင္ဆုံးမ လမ္းညႊန္မႈကုိရရွိေသာ သားသမီးတုိ႔သည္သာလွ်င္"ေနာင္၀ယ္ လူႀကီး"ဆုိေသာ အဆင့္ျမင့္ လူတန္းစားထဲ၌ ပါ၀င္မည္ျဖစ္၏။
မိသားစုအတြက္ ၊ အမ်ိဳးဘာသာသာသနာအတြက္၊ ႏိုင္ငံေတာ္အတြက္ အားကုိးအားထားျပဳႏုိင္ေလာက္မည္ ျဖစ္ေပ၏။
မိဘတုိင္း သားသမီးကုိ ခ်စ္တတ္ပါေစ။
အားလံုးကိုေက်းဇူးတင္ပါတယ္
kyawzinhein.nov@gmail.com
ဗုဒၶကမၻာမွ ကူးယူေဖာ္ျပသည္။
ကြ်န္ေတာ္ႏွစ္သက္သလိုသူငယ္ခ်င္းေတြလည္းျကိဳက္လိမ့္မယ္လို့ေတြးမိလို ့တင္ေပးလိုက္တာပါေနာ္....
စိတ္ႏွလံုးခ်မ္းေျမ ့ျကပါေစဗ်ာ....ထိုသူကား..................
အေမ့သားေနလင္းျဖိဳးပင္
